Zoekresultaten

Seksueel geweld, zoals verkrachting, wordt vaak als oorlogswapen gebruikt om bevolkingen te intimideren, te vernederen en te controleren. Drie recente VN-rapporten beschrijven de gruweldaden in Oekraïne, Haïti en Ethiopië. Deze rapporten tonen aan hoe seksueel geweld systematisch wordt ingezet in verschillende conflicten, ondanks de bestaande internationale wetten die bescherming bieden. Oekraïne Sinds de invasie van Russische troepen in februari 2022 zijn er talloze meldingen van seksueel geweld, waaronder verkrachting van kinderen en vrouwen. De VN heeft vastgesteld dat Russische strijdkrachten verantwoordelijk zijn voor het merendeel van de mensenrechtenschendingen, waaronder seksuele misdaden. Voorbeelden hiervan zijn het dwingen van een vierjarig kind tot seksuele handelingen en groepsverkrachtingen waarbij familieleden gedwongen werden toe te kijken. Dit geweld wordt ingezet als een militaire strategie om slachtoffers te dehumaniseren en te vernederen. Haïti In Port-au-Prince gebruiken gewapende bendes seksueel geweld om de lokale bevolking te intimideren en te controleren. De politieke instabiliteit en economische onzekerheid in het land hebben geleid tot een toename van geweld door bendes. Deze bendes gebruiken seksueel geweld niet alleen om hun macht te tonen, maar ook om rivalen te straffen en controle over gebieden te behouden. Vooral vrouwen, meisjes en LGBTQ+-personen worden getroffen. LGBTQ+-vrouwen ervaren bijvoorbeeld zogenaamde "correctieve verkrachtingen" bedoeld om hen te "genezen" van homoseksualiteit. Ethiopië In de Tigray-regio gebruiken strijdkrachten seksueel geweld als een tactiek om de bevolking te terroriseren. Sinds het uitbreken van de burgeroorlog in deze regio in 2020, zijn er talloze meldingen van verkrachting, groepsverkrachting, seksuele slavernij en andere vormen van seksueel geweld. Deze misdaden worden ingezet om Tigrayaanse vrouwen en meisjes te vernederen en te onderdrukken, en maken deel uit van een bredere strategie van terreur tegen de Tigrayaanse bevolking. De VN-rapporten documenteren ook verkrachtingen door Tigrayaanse strijdkrachten tegen vrouwen van andere etnische groepen. Internationaal Recht en Hulpverlening Hoewel internationaal recht, zoals de Geneefse Conventies en het Statuut van Rome, uitgebreide bescherming biedt tegen seksueel geweld in conflicten, is de handhaving van deze wetten vaak zwak. Internationale organisaties moeten zich richten op het ontwikkelen van overlevingsgerichte en cultureel sensitieve hulpverleningsstandaarden. Dit omvat het trainen van lokale gezondheidswerkers en het bieden van medische en psychologische zorg aan slachtoffers. In Oekraïne bijvoorbeeld, traint de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gezondheidswerkers om slachtoffergerichte zorg te bieden aan slachtoffers van seksueel en gender gerelateerd geweld. Dit omvat het herkennen van signalen van seksueel geweld, het bieden van medische en psychosociale zorg, en het doorverwijzen van slachtoffers naar juridische en sociale diensten. De rol van justitie Het vervolgen van seksueel geweld in conflictsituaties is vaak ingewikkeld. Slachtoffers zijn vaak terughoudend om misbruik te melden en te getuigen vanwege trauma, sociale stigma en angst voor represailles. Bovendien is het moeilijk om voldoende bewijs te verzamelen in conflictgebieden. Internationale hoven, zoals het Internationaal Strafhof (ICC), kunnen vervolgingen instellen voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, maar deze processen kunnen jaren duren en zijn vaak afhankelijk van medewerking van de staten. Conclusie Seksueel geweld als oorlogswapen blijft een ernstige en complexe uitdaging. Internationale organisaties moeten zich niet alleen richten op de juridische vervolging van daders, maar ook op het bieden van directe hulp aan slachtoffers. Dit betekent investeren in lokale gezondheidszorg en ondersteuningssystemen, en het bieden van culturele en context specifieke hulp. Alleen door dergelijke holistische benaderingen kunnen we hoop bieden aan de slachtoffers en werken aan een toekomst waarin seksueel geweld niet langer als oorlogswapen wordt gebruikt. Bronnen Kapp, C. (2022, 1 november). The devastating use of sexual violence as a weapon of war . Think Global Health. https://www.thinkglobalhealth.org/article/devastating-use-sexual-violence-weapon-war United Nations. (2023, 14 juli). Strongly condemning rise in Conflict-Related sexual violence, speakers urge Security Council to better prevent, enforce accountability for such crimes . https://press.un.org/en/2023/sc15357.doc.htm

De laatste jaren is victim blaming een steeds bekender begrip geworden. In het nieuws en vooral op social media zie ik de term geregeld voorbij komen, ook in de context van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Het is goed dat er meer aandacht is voor dit fenomeen, want deze bekendheid zorgt ervoor dat mensen het herkennen en anderen hierop kunnen aanspreken. Victim blaming: Een slachtoffer de schuld geven van wat diegene is overkomen. Toch krijgen slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag nog altijd veel te vaak te maken met victim blaming. Dit gebeurt op allerlei verschillende manieren, soms zelfs op zo’n subtiele manier, dat je het amper door hebt. Eén van de meest bekende - en helaas veelvoorkomende - voorbeelden van victim blaming is het vragen naar wat het slachtoffer aan had toen die seksueel geweld of ander grensoverschrijdend gedrag meemaakte. Het idee dat kleding een indicator kan zijn voor seksueel grensoverschrijdend gedrag is belachelijk, maar helaas diepgeworteld in onze maatschappij. Kleding als manier om jezelf uit te drukken Bij victim blaming wordt er eigenlijk altijd gekeken naar hoe het slachtoffer zich gedraagt of uit. Wat het slachtoffer ook doet, draagt of zegt, elke uiting kan ervoor zorgen dat er victim blaming plaatsvindt. Dit is dan ook waarom kleding vaak gebruikt wordt als ‘excuus’ voor victim blaming. Kleding is namelijk voor velen een expressie van hun identiteit, en kleding is iets persoonlijks. Het is daarom dus een makkelijk excuus om de schuld af te schuiven op het slachtoffer. Dat deze vorm van victim blaming soms ook op een subtiele manier kan doorschemeren, heb ik zelf ook ervaren. Een aantal jaar geleden, toen ik nog studeerde, werd er in de groepschat van mijn studie - een groep waar honderden mensen in zaten - een foto gedeeld van een meisje in een korte rok. In de groepschat zat één iemand die op de foto reageerde dat hij wel goed kon begrijpen dat als iemand zoiets aan heeft, dit als ‘verwarrend’ zou kunnen worden opgevat door een hele dronken man. Hiermee insinueerde hij dus dat de kleding die iemand draagt als een maatstaf van consent gezien kan worden. Dat hij daarbij ook nog eens excuses maakt voor een dronken man, laat heel goed zien hoe diepgeworteld het probleem van victim blaming is. Dat iemand eerder begrip kan tonen voor een dronken man dan het slachtoffer is wat mij betreft onbegrijpelijk. Kleding is een belangrijk onderdeel van hoe we ons uiten en hoe wij door anderen gezien worden, en helaas is het ook zo dat vrouwen en hun lichamen nog vaak als object gezien worden (Awasthi, 2017). Dit maakt dat victim blaming nog steeds zoveel plaatsvindt en dat het onderdeel is van ons denken. Eigenlijk moet dit al lang onnodig zijn om te zeggen, maar bij deze zeg ik het toch: kleding is geen reden voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. Helaas vindt seksueel grensoverschrijdend gedrag te vaak plaats, ongeacht wat iemand aan heeft. Het slaat dus nergens op dat mensen het slachtoffer minder serieus nemen op basis van wat deze persoon aan had. Je mag je dus ook echt uitspreken als jij hoort dat iemand aan victim blaming doet. We hoeven victim blaming niet te normaliseren, want het is niet normaal. Onthoud alsjeblieft dat als iemand jouw grens over gaat op seksueel gebied, dat dit altijd bij de andere persoon ligt, en niet bij jou, wat je ook aan hebt. Wat jij wel of niet draagt is nooit een uitnodiging tot seksueel grensoverschrijdend gedrag! Bronnen Awasthi, B. (2017). From Attire to Assault: Clothing, Objectification, and De-humanization – A Possible Prelude to Sexual Violence? Frontiers in Psychology, 8. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2017.00338

Het vlaggensysteem is een methodiek die wordt ingezet om situaties van grensoverschrijdend gedrag te herkennen, te beoordelen en bespreekbaar te maken. Het systeem maakt gebruik van verschillende kleuren vlaggen om de ernst van een situatie aan te duiden. Deze visuele en overzichtelijke aanpak helpt professionals, zoals leerkrachten, hulpverleners en sportcoaches, om op een eenduidige en objectieve manier in te grijpen en te reageren op gedrag dat mogelijk schadelijk is. Om meer te leren over het vlaggensysteem en over hoe en in welke situaties je deze methodiek toepast, sprak ik met Thomas (25), docent op het MBO. Wat is het vlaggensysteem nou precies? "Ik zou het vlaggensysteem omschrijven als een methodiek om bepaald seksueel gedrag te kunnen beoordelen en om te bepalen hoe je daar passend op reageert.” Hoe werkt het vlaggensysteem? “Het vlaggensysteem bestaat uit zes beoordelingscriteria. Die hou je erbij als je een situatie gaat beoordelen. Daarnaast heb je vier vlaggen, een groene (aanvaardbaar seksueel gedrag), een gele (licht grensoverschrijdend gedrag), rood (ernstig grensoverschrijdend gedrag) en zwart (zwaar grensoverschrijdend gedrag), die je aan een situatie kan koppelen. In de praktijk wordt de zwarte vlag bijna niet gebruikt, dus eigenlijk zijn het er drie. Aan de hand van de zes criteria kan je bepalen welke vlag je aan de situatie hangt.” De zes criteria zijn wederzijdse toestemming, vrijwilligheid, gelijkwaardigheid, ontwikkelings- of functioneringsniveau, context & impact. Waar gebruik je het vlaggensysteem voor? "Iedereen die met mensen werkt heeft helaas weleens te maken (gehad) met situaties van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Als professional is het belangrijk dat je die situaties objectief kan beoordelen en passend kan handelen. Objectief handelen in een situatie waar je zelf heel veel gedachten, meningen en gevoelens over hebt is heel lastig. Het vlaggensysteem helpt je als het ware om jouw eigen perspectief op een situatie los te laten en zo objectief mogelijk naar die situatie te kijken.” Hoe ziet dat er dan uit in de praktijk? “Stel er vindt een situatie plaats waarbij je twijfelt of er sprake is van gezond seksueel gedrag of grensoverschrijdend gedrag, dan ga je alle criteria langs om een beoordeling vast te stellen. Het is niet per se zo dat als één van de zes criteria ontbreekt de situatie meteen een rode vlag kijkt. Je neemt je objectieve oordeel over alle zes de criteria mee en zo bepaal je welke vlag je koppelt aan de situatie." Is het dan niet lastig om je persoonlijke perspectief los te laten? Ik kan me ook voorstellen dat dat onderbuikgevoel een grote rol speelt op dat moment? "Ja, dat is ook heel moeilijk. Daarom kijk je er ook vaak samen met collega’s naar en niet alleen. Er kan in dat geval maar een marge zijn van één vlag. Dat betekent dat het niet zo kan zijn dat jij een groene vlag en je collega een rode vlag koppelt aan de situatie. Dan moet de situatie helemaal opnieuw beoordeeld worden. Als er een marge is van één vlag, ga je in gesprek met die collega en kom je samen tot een eindoordeel.” Wat is de achtergrond en herkomst van het vlaggensysteem? "Het vlaggensysteem is oorspronkelijk ontworpen door Sensoa, het Vlaams expertisecentrum voor seksuele gezondheid. Sensoa introduceerde dit model om seksueel grensoverschrijdend gedrag beter bespreekbaar te maken en om slachtoffers en daders op een consistente manier te kunnen benaderen. Het is daarbij belangrijk om te benoemen dat het vlaggensysteem is ontwikkeld en getest vanuit een westers perspectief. Cultuurverschillen spelen namelijk een belangrijke rol in het beoordelen van seksueel gedrag. In niet-westerse culturen wordt soms bepaald gedrag dat wij hier niet ‘normaal’ vinden genormaliseerd en andersom, waardoor je in de beoordeling van het vlaggensysteem dan bijvoorbeeld snel richting een rode vlag zou kunnen gaan, terwijl dat niet samenhangt met hoe dat vanuit die cultuur wordt bekeken en hoe mensen dat ervaren.” Heb je het idee dat je door jouw kennis over het vlaggensysteem beter situaties kan inschatten? "Het is niet dat ik er beter naar kijk, maar ik kan er nu wel sneller en objectiever naar kijken. Voorheen schatte ik situaties vaak zwaarder in dan ze uiteindelijk waren. Ik zag dingen al snel als een rode vlag, terwijl dat achteraf niet zo bleek te zijn. Ik koppelde hoe het voor het slachtoffer voelde direct aan de kleur van de vlag, maar dat is niet waar het vlaggensysteem voor bedoeld is." Maar hoe iemand een situatie ervaart moet toch altijd leidend zijn? "Hoe iets voor iemand voelt is zeker belangrijk, maar het vlaggensysteem is er om te begrijpen waar het grensoverschrijdende gedrag precies zit. Het gaat om de context, de leeftijd, en andere factoren. Stel je voor dat een jongen van 15 foto’s maakt van meiden in de kleedkamer zonder hun toestemming. Dat past niet binnen de leeftijd en het gebeurt zonder toestemming. Als je die jongen daarin wilt coachen, is het belangrijk om uit te leggen waarom dat gedrag niet acceptabel is. Het vlaggensysteem biedt hiervoor een mooie basis. Dat betekent overigens niet dat je de grenzen van de desbetreffende persoon niet serieus moet nemen. Misschien voelt iemand zich ongemakkelijk, maar valt het gedrag binnen de groene vlag. Dan is het nog steeds belangrijk om na te gaan wat die persoon nodig heeft, ondanks dat het objectief gezien acceptabel gedrag is. Het systeem helpt om niet te snel te oordelen en biedt een structurele manier om gedrag te evalueren en te bespreken." Voor wie denk je dat het belangrijk is om meer te leren over het vlaggensysteem? "Iedereen die met mensen werkt, zou kennis moeten hebben van het vlaggensysteem. Als je met mensen werkt, kom je namelijk altijd in aanraking met seksueel gedrag. Het is dan essentieel om goed te kunnen herkennen wat grensoverschrijdend is en wat niet. Dit geldt ook voor ouders. Ouders schrikken vaak van bepaald gedrag van hun kind of van andere kinderen en reageren dan soms niet passend. Hierdoor kunnen kinderen zich gaan schamen voor gedrag dat eigenlijk bij hun leeftijd past. In plaats van het bestraffen, wat een taboe creëert, is het beter om hen te leren hoe ze hiermee om moeten gaan. Dit voorkomt gevoelens van schaamte en helpt om een gezonde seksuele ontwikkeling te bevorderen. Bijvoorbeeld, jongens rond de 14 jaar die met porno bezig zijn of kinderen van 4 à 5 jaar die 'doktertje spelen' en in elkaars broek kijken, vertonen gedrag dat normaal is voor hun leeftijd. Met kennis van het vlaggensysteem weet je dat dit gezond seksueel gedrag is, en je kunt dan beter met je kind in gesprek gaan over wensen en grenzen."

Hoe denken jongeren over seks? Welk cijfer geven zij hun seksleven gemiddeld? Op die vragen geeft het nieuwe ‘Seks onder je 25e’onderzoek, van Rutgers & Soa Aids Nederland i.s.m. RIVM en CBS, een antwoord. Een aantal dingen zijn positief veranderd, zo genieten acht op de tien jongeren van seks. Maar we zien vanuit SafeHaven ook een aantal zorgelijke signalen. In deze blog lees je de belangrijkste punten uit het onderzoek. Positieve veranderingen Seks onder je 25e is een grootschalig en representatief onderzoek naar de seksuele gezondheid van jongeren van 13 tot 25 jaar in Nederland. Dit onderzoek werd gehouden in 2023. Eerdere onderzoeken vonden plaats in 2005, 2012 en 2017. Gelukkig zijn een aantal zaken positief veranderd. Zo geven jongeren hun seksleven in 2023 gemiddeld een 7. Acht op de tien jongeren genieten erg van seks. Negen op de tien jongeren voelen zich fijn tijdens de seks (met hun laatste sekspartner). Steeds meer jongeren staan positief tegenover zichtbaarheid van homoseksualiteit: terwijl in 2012 de helft van de jongens (52%) en een kwart van de meiden (26%) dit afkeurde, is dit nu afgenomen naar een kwart van de jongens (24%) en een op de elf meiden (9%). Bij SafeHaven vinden we dit een belangrijk signaal. We vinden het namelijk belangrijk dat er niet alleen aandacht is voor seksualiteit onder heterojongeren, maar ook in de LGBTQ community. Het draagt bij aan openheid over seksualiteit. Plezierverschil en toestemming Helaas zien we ook nog veel zorgelijke signalen. Zo ervaart driekwart van de meiden pijn bij de eerste keer vaginale seks, komen meisjes minder vaak klaar dan jongens en neemt het anticonceptie- en condoomgebruik af. Uit het onderzoek komt ook naar voren dat meiden minder seksueel plezier hebben dan jongens. Er is hier volgens ons nog werk aan de winkel! De kloof tussen het plezier dan jongens en meiden aan seks beleven is nog steeds een scheve standaard in onze maatschappij. Helaas wordt van meisjes nog vaak verwacht dat ze ‘het maar moeten ondergaan’ en er geen of minder plezier aan mogen beleven dan jongens. Toename in grensoverschrijdend gedrag Het aantal jongeren dat aangeeft ooit seksueel grensoverschrijdend gedrag te hebben meegemaakt, is helaas gestegen. Vier procent van de jongens en 20% van de meiden geeft aan wel eens gedwongen te zijn om seksuele handelingen te doen die ze niet wilden. In 2017 was dat maar 2% en 12%. Wat opvallend is, is dat het aantal jongens dat grensoverschrijdend gedrag meemaakt, dus groeit. De gap tussen jongens en meiden wordt kleiner. We kunnen de conclusie trekken dat jongens dit nu sneller melden dan vroeger. Deze trend zou te maken kunnen hebben met de toegenomen aandacht voor seksueel geweld in de media en de maatschappij. Het is dus belangrijk om hier ook met mannen en jongens over te praten, omdat zij dit vaak nog niet durven. Onze conclusie ‘Seks onder je 25e’ toont enkele positieve veranderingen en trends aan. De meeste jongeren nemen de tijd om met seks te starten, genieten ervan en beschermen zichzelf goed tegen zwangerschap. Ook is er meer ruimte voor seksuele én genderdiversiteit. Met deze uitkomsten van het onderzoek zijn we bij SafeHaven blij, met deze punten gaat het langzaam de goede kant op in Nederland. Om de zorgelijke signalen te verbeteren, zoals seksueel geweld en dat meiden nog steeds minder klaarkomen dan jongens, hebben we helaas nog een lange weg af te leggen. Het is belangrijk dat de verschillen kleiner worden. We moeten meer met elkaar praten en elkaar beter begrijpen – op seksualiteit ligt volgens ons nog steeds een taboe. Laten we met elkaar in gesprek blijven en dit taboe doorbreken! Wil je meer informatie over de resultaten? Het hele onderzoek ‘Seks onder je 25e’ kun je hier lezen.

Het was in de zomer een fenomeen. De zogenoemde "hot girl summer" lijsten. Deze lijsten met seksueel getinte opdrachten gaan voornamelijk rond bij minderjarige meisjes. Alhoewel ze niet altijd slecht bedoeld zijn, kunnen ze wel leiden tot grensoverschrijdend gedrag. Wat is “Hot Girl Summer”? Met deze Hot Girl Summer lijsten kunnen jongeren punten verdienen door een opdracht van de lijst uit te voeren. Veel van deze opdrachten zijn seksueel getint. Hoe verder een opdracht gaat, hoe meer punten je ermee scoort. Deze opdrachten lopen uiteen van iemand zoenen tot ontmaagd worden of een trio houden. Maar experimenteren is toch oké? Laten we eerst even voorop stellen dat seks vooral leuk moet zijn en seksueel experimenteren als jongere niet per se iets “slechts” is. Als je er klaar voor bent en behoefte hebt aan een zomer vol seksueel avontuur is die keuze natuurlijk helemaal valide. Máár dit moet dan wel volledig uit eigen wil komen en niet uit groepsdruk of om punten te scoren. Wat zijn de gevolgen van “Hot Girl Summer” lijsten? De lijsten zetten nu veel jonge meiden aan tot dingen die ze anders niet zouden doen. Doordat er een puntensysteem aan gekoppeld is, ontstaat er veel groepsdruk om zo veel mogelijk punten te behalen. Hierdoor ontstaat er een giftige sfeer, waarin gepusht wordt om steeds verder te gaan. In een jongeren cultuur waarbij erbij willen horen voor velen ontzettend belangrijk is, zijn dit soort lijsten dus gevaarlijk. Seks zou uit eigen wil moeten komen en is niet iets wat minderjarigen zouden moeten haasten om erbij te kunnen horen. Wat ik je nog even mee wil geven Ik denk dat we af moeten stappen van het idee dat seks iets slechts is en dat het een onderwerp is waar je vooral niet over moet praten. Dat het gesprek over seks nu bij jongeren geopend wordt en niet als fout bestempeld wordt is mooi, maar dit is niet de manier. Van seks als taboe, naar seks voor punten, waarom gelijk zo extreem? Laten we elkaar eens de ruimte en de rust geven om alles op onze eigen tijd te doen en ontdekken. Als je wat langer de tijd nodig hebt of misschien wel nooit de behoefte gaat voelen is dat ook helemaal oké! Laat je niet gek maken door anderen doe alleen wat voor jou goed voelt. Heb je het gevoel dat iemand die jij kent gepusht wordt? Laat ze dan weten dat je er voor ze bent en ze accepteert zoals ze zijn. Open het gesprek en laat ze weten dat ze er niet alleen voor staan. Ps. Als je toegeeft onder groepsdruk, voel je vooral niet schuldig. Je grenzen aangeven wanneer er veel druk op je staat is ook moeilijk. Weet dat je bij ons altijd terecht kunt zonder oordeel, wat er ook is gebeurd. Bronnen NJI. (2022). Zomerlijst zet aan tot experimenteren. Geraadpleegd op 22-06-2022, van: https://www.nji.nl/nieuws/zomerlijst-zet-aan-tot-experimenteren De Vries, M., Gortworst, J., Jansen, N., van Hulzen, D. (2022). Hot Girl Summer-lijsten: 'Grote kans dat meiden hiermee over grenzen gaan'. Geraadpleegd op 22-06-2022, van: https://nos.nl/artikel/2432069-hot-girl-summer-lijsten-grote-kans-dat-meiden-hiermee-over-grenzen-gaan

Een hulphond die mensen, die te maken hebben gehad met seksueel misbruik, helpt dat klinkt misschien een beetje vaag. Hoe kan een hond je daar nou mee helpen? Wat is een hulphond? Een hulphond is een hond die speciaal is getraind om mensen met een beperking binnen- en buitenshuis te helpen met hun beperking. Wanneer je spreekt over hulphonden die mensen helpen na het meemaken van seksueel misbruik spreek je over psychiatrische hulphonden, in de meeste gevallen over PTSS hulphonden. Deze hulphonden zijn specifiek getraind om hun baasje te helpen bij psychische problemen. Wat kan een hulphond? Misschien kun je niet goed voorstellen wat een PTSS hulphond voor iemand zou kunnen doen en betekenen. De hulphonden kunnen veel meer dan je denkt. Het meest voor de handliggend, maar ook een hele belangrijke taak is het bieden van veiligheid. Een psychiatrische hulphond biedt voor zijn baasje vaak ontzettend veel veiligheid door er simpelweg altijd te zijn. Mensen die te maken hebben gehad met seksueel misbruik, kunnen een sterke behoefte hebben aan wat extra veiligheid. Een hulphond die altijd bij je is, kan dat vaak bieden. Je weet dat er altijd iemand voor je is. Maar niet zomaar iemand, iemand die je altijd kan helpen als er iets gebeurt, want ze kunnen namelijk zoveel meer dan er alleen zijn. Zo kan een psychiatrische hulphond bijvoorbeeld leren om zijn baasje uit herbelevingen en dissociaties te halen. Sommige mensen die een trauma hebben, kunnen last hebben van herbelevingen. Op dat moment herleven zij hun trauma en hebben zij niet door dat ze het hier en nu kwijt zijn. Het is alsof het trauma nu opnieuw gebeurt. De hond kan leren om zo'n herbeleving te herkennen en zijn baas daaruit te halen, zodat deze weer in het hier en nu komt. Ook kan de hond leren welke signalen eraan voorafgaan, zodat hij de herbelevingen vroegtijdig kan herkennen en soms zelfs kan voorkomen. Mensen met een trauma kunnen ook last hebben van dissociaties. Dit is een soort automatisch overlevingsmechanisme van je lichaam. Op het moment dat het trauma gebeurde, was dit heel nuttig. Maar nu je je in een veilige situatie begeeft, is deze reactie van je lichaam niet meer nodig. Toch kan het zo zijn dat je nog regelmatig in die staat van zijn schiet. Een hulphond zou je hierbij kunnen helpen. Net zoals bij herbelevingen kan de hond erop getraind worden om deze dissociaties bij zijn baasje te herkennen en op dat moment in te grijpen. Hij zal er op dat moment alles aan doen om zijn baas daaruit te krijgen. Door bijvoorbeeld, zijn baas aan te tikken, het gezicht te likken of te gaan blaffen als dat juist helpend is voor het baasje. De hond wordt specifiek getraind om de te reageren op de manier die voor zijn baasje prettig is. “Sometimes the best therapist has fur and four legs.” Ook kan de hond Deep Pressure Therapy uitvoeren. Hierbij gaat de hond bovenop het baasje liggen of hangen, waardoor het baasje druk ervaart van het gewicht van de hond. Doordat je continue deze druk ervaart, blijf je automatisch makkelijker in het hier en nu en verlaagt je spanning. Daarnaast is het zo dat wanneer de hond bovenop zijn baas blijft liggen, het lichaam van het baasje automatisch kalmeert. Het lichaam van het baasje neemt namelijk automatisch de hartslag en de ademhaling van de hond over, terwijl het voor het baasje moeilijk kan zijn om uit zichzelf te kalmeren. Bij mensen met een verleden met seksueel misbruik zijn ook nachtmerries een veel voorkomend iets. En ja, ook daar kan de hond op getraind worden. De hond kan leren te herkennen wanneer zijn baas een nachtmerrie heeft en zo leren zijn baasje wakker te maken uit nachtmerries. Wanneer hij zijn baas wakker heeft gemaakt, zal hij hem vervolgens kalmeren. Een hulphond mag overal mee naartoe en daardoor kan hij zijn baas begeleiden in drukke situaties. Voor iemand met een misbruikverleden kunnen drukke situaties heel stressvol zijn. Een hulphond kan dan helpend zijn en je heel veel zelfstandigheid teruggeven. De hond gaat overal met je mee naar toe en zal je in deze situaties begeleiden. Ook kan hij je spanning signaleren en aangeven wanneer het te veel is. De hond kan er ook op getraind worden dat hij bij overprikkeling of op commando zijn baas naar de uitgang kan brengen. Ook kan hij bijvoorbeeld leren onbekende mensen op afstand te houden door zelf tussen het baasje en de onbekende persoon te gaan staan, zodat hij op die manier een beetje extra afstand creëert. Sommige mensen ervaren dat als heel prettig en voelen zich daardoor iets veiliger in het openbaar. Kiezen voor een hulphond Psychiatrische hulphonden worden steeds vaker ingezet en worden door veel mensen als erg helpend ervaren. Een hulphond is niet de eerste stap die je neemt als je worstelt met psychische problemen of een ervaring hebt met seksueel misbruik. Meestal wordt er eerst gekeken hoeveel baat iemand heeft bij een behandeling. Als dit niet voldoende oplevert kan er gekeken worden of een hulphond een optie is. Het moet namelijk wel bij de persoon passen en niet voor iedereen is het een goede optie. Wanneer er na goed overleg voor gekozen wordt een hulphond in te zetten zorgt dit vaak voor erg goede resultaten. Ervaringen van mensen met een hulphond Het belangrijkste is dat ik door mijn hulphond mijn gevoel van veiligheid weer terug heb. Doordat ze altijd naast me staat en ik nooit meer alleen ben. Ook kan zij andere mensen op afstand houden. Daarnaast haalt ze mij uit herbelevingen en laat ze me zien dat er ook heel veel mooie momenten zijn om van de genieten en niet alleen de vervelende gebeurtenissen die mij zijn overkomen. Wat mijn hulphond voor mij doet is dat ze blokkeert als mensen te dicht bij mij komen staan, dit doet ze door er zelf tussen te gaan staan. Verder houdt ze me in het hier en nu, door mijn hoofd met haar hoofd omhoog te duwen wanneer ik wegzak en mijn gezicht te aan te tikken en te likken. Ook tikt ze overal waar we zijn mijn hand en been aan om me erbij te houden. Mijn hulphond doet op ontzettend veel gebieden iets voor mij. Zijn continue aanwezigheid maakt dat ik veiliger voel, omdat ik weet dat wanneer ik wegval hij mij eruit zal halen. Daardoor is mijn angst voor het wegvallen ook veel kleiner, want dankzij hem komt het toch wel weer goed. Mijn hulphond heeft mij mijn zelfstandigheid teruggegeven. Dankzij hem ben ik niet meer 24/7 afhankelijk van andere mensen en kan ik weer zelfstandig (met mijn hulphond) naar buiten en dingen doen zoals mijn eigen boodschappen, ergens iets gaan drinken en reizen met het ov. Ik heb een hele sterke behoefte aan veiligheid en controle over de ruimte waarin ik me begeef. Naast dat mijn hulphond ervoor zorgt dat ik me veiliger voel, geeft het me meer rust dat hij met mij de ruimte in de gaten houdt waar we ons in begeven. Ik ben niet meer de enige die omgeving in de gaten hoeft te houden, want hij doet dat ook, waardoor ik soms iets meer kan ontspannen. Daarnaast vind ik het dus erg prettig om op onbekende plekken mijn hulphond voor mij de ruimte in te laten gaan. Zo kan hij voor mij de ruimte scannen en hoef ik niet als eerste naar binnen. Over het algemeen worden hulphonden, wanneer er na goed overleg voor gekozen wordt ze in te zetten, dus als heel helpend ervaren. Echter, een hulphond is geen medicijn. Het is geen oplossing voor al je problemen. Deze verdwijnen niet als sneeuw voor de zon. Een hulphond kan je wel ondersteunen bij de dingen waar je tegenaan loopt en op die manier je dagen dragelijker maken. Wanneer behandeling dus niet voldoende oplevert kan een hulphond een hele goede optie zijn en de kwaliteit van leven voor veel mensen verhogen. Het is geen ‘cure all’, maar helpend is het zeker.

Veel slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag kampen met gevoelens van schaamte voor de reacties van hun lichaam tijdens het misbruik. Vaak is er een machtsverhouding of angst voor de persoon, waardoor het kan zijn dat je hebt gedaan wat de dader van je vroeg, of dat je lichaam bevroor tijdens het misbruik. Ook kan het zijn dat je lichaam reageert op de handelingen van de dader. Jongens en mannen kunnen een erectie of een zaadlozing krijgen en meisjes en vrouwen kunnen een vochtige vagina krijgen. Dit betekent niet dat je ervan geniet of dat je het wilt. Dit is een automatische reactie van je lichaam op seksuele prikkels. Angst en stress doen alle bloedvaten in het lichaam verwijden, ook rondom het geslachtsdeel. Op die manier kan een erectie of vochtigheid ontstaan. Het krijgen van een lichamelijke respons zegt niets over opwinding of toestemming. Veel slachtoffers voelen zich schuldig door hoe ze hebben gereageerd of door hoe hun lichaam heeft gereageerd en durven daar vaak niet over te praten. Vaak weten ze niet dat het hele normale reacties zijn van je lichaam en dat je daar niks aan kunt doen. Ook wordt er in het algemeen weinig over gepraat en houdt iedereen dat stukje het liefst voor zichzelf. Toch kan het helpen om erover te delen, bijvoorbeeld bij je therapeut, of iemand die dichtbij je staat. Vaak zit er op alleen dat stuk al een enorm groot gevoel van schaamte en verdriet, maar het kan je helpen door erover te praten om deze gevoelens te verminderen. Door erover te praten zul je merken dat er geen oordeel op hoeft te zitten. Hoe je lichaam reageert op bepaalde aanrakingen zegt niks over jou, of dat je er van geniet. Heb je behoefte om hierover te praten? Neem dan eens een kijkje op deze pagina. Daarop staat informatie over instanties waar je terecht kunt.

30% van de 16- tot 18-jarigen in Nederland krijgt te maken met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Bij de leeftijdsgroep 18 tot 24 jaar is dit zelfs 33%. We schrokken van deze cijfers… maar weet dat je er niet alleen voor staat! In dit artikel vertellen we meer over dit onderzoek en lees je tips waardoor je je weer veilig en comfortabel voelt in jouw eigen lichaam. We geven je een boekentip van een van de beste therapeuten ter wereld, waarmee je op je eigen tempo leert om veerkrachtig te blijven – zelfs in de moeilijkste tijden. Cijfers seksueel grensoverschrijdend gedrag Het Nederlands Jeugdinstituut publiceerde deze cijfers over seksueel grensoverschrijdend gedrag onder jongeren in januari 2023. Vrouwen zijn vaker slachtoffer dan mannen. Van de jonge vrouwen van 16 tot 18 jaar is bijna de helft (46%) slachtoffer geweest van seksueel overschrijdend gedrag. In de leeftijdscategorie 18 tot 24 jaar is dat meer dan de helft, 52%. Bij jonge mannen gaat het om veel lagere percentages: in de eerste leeftijdsgroep 2,8% en in de tweede leeftijdsgroep 14,5%. Seksueel grensoverschrijdend gedrag kan binnen en buiten de huiselijke kring plaatsvinden, zowel online als offline. In het onderzoek zijn alle vormen van seksuele intimidatie en fysiek seksueel geweld meegenomen. De groep online slachtoffers wordt helaas steeds groter, omdat jongeren op een steeds jongere leeftijd een smartphone krijgen. Wanneer is seksueel gedrag grensoverschrijdend? Seksueel grensoverschrijdend gedrag kan heel breed zijn. Eigenlijk verwijst het naar elke ongewenste seksuele handeling, opmerking of toenadering zonder dat jij daarvoor toestemming hebt gegeven. Het kan variëren van verbale intimidatie of een seksueel getint appje waar je niet op zit te wachten, tot ongewenste aanraking en seksueel geweld. Vaak voel je zelf intuïtief aan wanneer iemand over jouw grenzen gaat. Sensoa, het Vlaamse expertisecentrum voor seksuele gezondheid, hanteert dit vlaggensysteem om te bepalen of seksueel gedrag oké is of niet: Wederzijdse toestemming: Alle betrokkenen voelen zich er prettig bij en gaan akkoord. Vrijwilligheid: Er is geen sprake van dwang, manipulatie, beloning of druk. Gelijkwaardigheid: De partners zijn gelijkwaardig (leeftijd, intelligentie, macht,…). Ontwikkeling- of functioneringsniveau. Het gedrag is typisch voor de ontwikkelingsfase waarin je zit, er zijn geen redenen om zich zorgen te maken over het seksuele functioneren. Context: Het gedrag houdt rekening met de omgeving en het stoort of choqueert niemand. Impact: Het gedrag veroorzaakt geen fysieke, emotionele of psychische schade bij de persoon zelf of bij het slachtoffer. Tips om je weer veilig te voelen in je eigen lichaam Als je seksueel overschrijdend gedrag hebt meegemaakt, heb je hopelijk al stappen gezet om hiermee om te gaan, zoals het zoeken van professionele hulp, erover praten met iemand die je vertrouwt of zelfs aangifte gedaan. Ook het feit dat je op de website van SafeHaven zit en dit artikel leest, is al een mooie stap! Na het overschrijdend gedrag wil je weer streven naar een gevoel van comfort en veiligheid in jouw eigen lichaam. Leren om je weer stap voor stap veilig te voelen in je eigen lichaam kan een heel proces zijn. Geef ruimte aan jezelf, durf om hulp te vragen, geef aan wat je nodig hebt en laat emoties toe. Dat kan al heel veel bijdragen aan het ervaren van veiligheid in jouw eigen lichaam! We geven drie tips die je hopelijk kunnen helpen: Zelfliefde: Onderzoek toont aan dat positieve zelfpraat en het koesteren van een gezonde relatie met jezelf de basis vormen voor zelfvertrouwen en veiligheid. Lichaamsbeweging: Regelmatige lichaamsbeweging verhoogt de productie van endorfines, die je humeur verbeteren en je een positiever lichaamsbeeld geven. Voedingsbalans: Het consumeren van een uitgebalanceerd dieet met voedzame voedingsmiddelen kan je helpen je lichaam te waarderen en gezond te houden. Boekentip: Why Has Nobody Told Me This Before? Dit boek van psychologe Dr. Julie Smith is een wereldwijde bestseller waar al meer dan een miljoen exemplaren van verkocht zijn. De New York Times schrijft over het boek: “Dr. Julie is de expert én wijze vriend die we allemaal nodig hebben.” Dr. Julie schrijft in haar boek over vaardigheden die je nodig hebt om met veelvoorkomende levensuitdagingen om te gaan en om de leiding te nemen over je emotionele en mentale gezondheid. Het deskundige advies en de coping-technieken zullen je helpen veerkrachtig te blijven, of je nu met angstgevoelens wilt omgaan of met depressies, zelfvertrouwen wilt opbouwen of wil leren om liever voor jezelf te zijn. Why Has Nobody Told Me This Before biedt praktische oplossingen in eenvoudige teksten om snel specifieke informatie en begeleiding te vinden. Het boek zit boordevol bewezen strategieën en biedt een dieper inzicht in hoe je geest werkt. Het geeft jouw inzicht en de hulp die je nodig hebt om jouw geestelijke gezondheid elke dag te bevorderen. Vind je veilige haven bij SafeHaven Als je seksueel grensoverschrijdend gedrag hebt meegemaakt, is het belangrijk dat je weet dat je er niet alleen voor staat. Het delen van ervaringen met anderen kan zorgen voor een gevoel van gemeenschap en begrip. Mocht je vragen hebben of steun nodig hebben, dan staan wij voor je klaar. Je kunt bij ons terecht via social media of via onze community! Bronnen Cijfers over seksueel grensoverschrijdend gedrag | Nederlands Jeugdinstituut. (2023, 17 januari). https://www.nji.nl/cijfers/seksueel-overschrijdend-gedrag#slachtoffers-van-seksueel%C2%A0grensoverschrijdend-gedrag-onder-jongeren Grenswijs. (z.d.). Grenswijs. https://www.grenswijs.be/formuleer-een-definitie-van-seksueel-grensoverschrijdend-gedrag-je-beleid

Interview met SafeHaven ambassadeur Tijn de Jong Eens in de zoveel tijd interviewen we iemand die zich op welke manier dan ook inzet voor een veilige, open en inclusieve samenleving, tegen seksueel geweld en voor het doorbreken van taboes. Vandaag lees je het interview met Tijn de Jong, ambassadeur van SafeHaven. Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven? “Mijn naam is Tijn Caro Hanna de Jong. Ik ben theatermaker (en studeer dit jaar af van de Koningstheateracademie in Den Bosch), acteur en activist. Daarnaast ben ik trans en identificeer ik me als non-binair. In het dagelijks leven ben ik naast mijn studie actief op Instagram (@TijnBlijftZacht). Dit is enkele jaren geleden begonnen. In het ontdekken van mijn genderidentiteit heb ik enorm veel gemist; er was simpelweg heel weinig over te vinden, laat staan goeie representatie in de media. Hierdoor heb ik lang zelf rondgelopen met het gevoel dat er iets niet klopte. Toen sociale media (specifiek Instagram) opkwam, maakte dat voor mij een wereld van verschil. Ik volgde vooral Amerikaanse trans personen. Toch miste ik Nederlandse representatie. Vanuit dit gemis ben ik actief geworden op Instagram. Hoe ben je met SafeHaven in aanraking gekomen? “Ik ben benaderd door de initiatiefnemers van SafeHaven. Naast het delen van mijn ervaring als trans en non-binair persoon, zet ik me ook in voor seksueel welzijn en veiligheid. Helaas heb ik in mijn leven seksueel geweld mee gemaakt. Ik heb persoonlijk de vooroordelen en stigma’s ervaren en hoeveel negatieve invloed dat heeft gehad op mijn herstel. Een veilige plek is zo essentieel. Dat is ook waarom ik direct enthousiast was om ambassadeur te zijn van dit prachtige initiatief.” Hoe draag jij bij aan een veilige, open en inclusieve samenleving? “Ik probeer voornamelijk een veilig, zacht en empathisch mens te zijn. Ik probeer taboes te doorbreken, me te verplaatsen in andermans ervaringen en me bewust te zijn dat mijn ervaring/kijk niet dé ervaring/kijk is. Een veilige, open en inclusieve samenleving begint bij jezelf. Ieder mens heeft vooroordelen, daar ontkom je niet aan. Dat maakt je geen slecht mens. Maar het gaat om bewustzijn creëren dat de blik waarmee je kijkt, niet een universele ‘waarheid’ is. Ik ervaar bepaalde nadelen, die andere niet ervaren. Maar ik ervaar weer bepaalde nadelen niet, die andere wel weer ervaren. Stilstaan bij de privileges die ik heb is voor mij essentieel. Daarnaast probeer ik mij bezig te houden met verschillende thema’s als: gender- en seksuele diversiteit, intersectioneel feminisme, LHBTQIA+ empancipatie en rechten, seksueel welzijn en gezondheid (& educatie). In de kern gaat het allemaal over radicale gelijkheid.” Waarom vind je het werk dat SafeHaven doet belangrijk? “Juist omdat ik weet hoe belangrijk een veilige plek is, vind ik het fantastisch wat SafeHaven doet. Weten dat je niet alleen ben, is een essentieel onderdeel van herstel. De schaamte doorbreken, beseffen dat je geen verantwoordelijkheid draagt aan wat er is gebeurd, weten dat er NIKS mis is met jou maar met de daders. Dit horen kan een enorm verschil maken.” Als je voor een dag de baas van de wereld zou zijn, wat zou dan het eerste zijn dat je deed? “Jeeeeeetje, dit is echt een onmogelijke vraag. Ik zou absoluut niet de baas van de wereld willen zijn, ook niet voor 1 dag. Ik ben op geen enkele manier in staat een HELE wereld te baas te zijn, zou het ook niet willen. Ik zou niet weten waar ik zou moeten beginnen ook; het redden van het milieu, het stoppen van oorlogen, welvaart eerlijk verdelen over de wereld, wegnemen van grenzen, wereldwijd toegang tot educatie en gezondheidszorg, kapitalisme bestrijden? Hier in Nederland is al meer dan genoeg te doen. En dan zou ik in een dag al niet kunnen kiezen; armoede aanpakken, de wachtlijsten voor de GGZ en gender gerelateerde zorg wegnemen, LHBTQIA+ geweld uitbannen, seksueel welzijn en veiligheid garanderen, racisme en discriminatie aanpakken, het schoolsysteem herorganiseren? Het is te veel om op te noemen.” Wie vind jij dat wij echt moeten interviewen? Laat het ons weten via onze Instagram, LinkedIn of Facebook!

Door onze gastblogger; Marloes (36) Bij seksueel grensoverschrijdend gedrag denk je misschien al snel aan aan mannen die vrouwen onheus benaderen, inclusief scheve machtsverhouding. De directeur die zijn secretaresse begluurt en de mannelijke collega die een vrouwelijke collega net te lang en te vaak aanraakt. Dat er bij vrouwen onder elkaar ook seksueel grensoverschrijdend gedrag kan plaatsvinden blijkt uit het verhaal van onze gastblogger Marloes. Zij werd gepusht om haar borsten te laten zien op het werk. Ze was destijds 22 jaar en werkte als biotechnicus in een lab. “Je moet je tieten laten zien. Anders hoor je er niet bij.” Daar sta je dan, als nieuweling omringd door een aantal grijnzende mensen die je onder druk zetten om je borsten te ontbloten. Plot twist: Het kringetje bestond uit volwassen vrouwen. Ik was net begonnen bij een nieuwe werkgever op een afdeling met voornamelijk vrouwen. Dat de sfeer een beetje eigenaardig was, daar kwam ik al snel achter. Er werden veel intieme details met elkaar gedeeld, maar dat was ook munitie voor roddels. Er werd veel gelachen, maar ook getreiterd. In dat opzicht leek het wel een middelbare schoolplein. Niet verwonderlijk dus dat er groepjesvorming was. Maar je bent volwassen toch? Dan moet je ook op een professionele manier kunnen samenwerken met elkaar. Doe het lekker zelf Dat zou je denken ja. Toen ik er nog geen week werkte, werd ik bij het omkleden ineens omringd door een groepje vrouwen. “Hee, laat ons je tieten eens zien!” Ik lachte het een beetje weg, maar het was geen grapje. “Je moet je tieten laten zien, anders hoor je er niet bij.” Doe het lekker zelf, zei ik, in de veronderstelling dat het daarmee wel klaar zou zijn. Hop, daar keek ik tegen 5 paar borsten aan. “Nou moet jij ook. Iedereen doet dat hier. Of zijn jouw tieten soms lelijk?” klonk het smalend. Dan hoor ik er maar niet bij, zei ik opgelaten, en wist gauw de kamer uit te glippen. Ik begreep later van collega’s die wel onder de groepsdruk waren bezweken, dat de vrouwen in kwestie daarna overal gierend rondvertelden dat X haar borsten had laten zien en dat ze klein/groot/lelijk/whatever waren. Meldde je het bij de baas? Dan veranderde er niets, behalve dan dat je problemen kreeg omdat je geklikt had. Van hogerhand werd namelijk niet ingegrepen, ondanks dat men wel op de hoogte was van het wespennest en de rotte appels die het voedden. Dit gedrag was een berucht onderdeel van de toxische werkcultuur. Totdat een bedrijfsbreed tevredenheidsonderzoek onder personeel aantoonde dat er welgeteld één afdeling scoorde op seksuele intimidatie- je raadt het niet. De leidinggevende die het op zijn beloop liet maakte plaats voor een daadkrachtiger exemplaar, gesprekken volgden, en de rotte appels werden van de afdeling verwijderd. Einde. Het klinkt heel makkelijk- maar dat proces heeft meer dan een jaar geduurd. Genoeg bewijs verzamelen om stappen te ondernemen (en mensen bereid vinden die daarvoor hun mond open willen trekken) valt nog niet zo mee als seksueel wangedrag al jaren onbestraft blijft. Want waarom zou je het melden bij de baas, als dat meer problemen geeft dan dat het oplost? En dus bleef het jarenlang bij: ‘vermijd hen maar en doe alsof je het grappig vindt, je weet hoe ze zijn’, in plaats van een veilige werkomgeving. Vrouwen onder elkaar Bij seksueel overschrijdend gedrag op de werkvloer denk je vast onwillekeurig aan mannen die vrouwen onheus benaderen, inclusief scheve machtsverhouding. De directeur die zijn secretaresse begluurt, de mannelijke collega die een vrouwelijke collega net te lang en te vaak aanraakt, seksueel getinte grapjes van die oudere man waar je je als jonge meid ongemakkelijk bij voelt. Daarom lijkt het misschien onschuldiger als vrouwen onder elkaar grensoverschrijdend gedrag vertonen op de werkvloer. Probeer maar eens een afbeelding ervan te zoeken online- succes! Maar niemand mag je onder druk zetten om je lichaam te laten zien als jij dat niet wilt. Leidinggevenden moeten dat zonder meer serieus nemen voor een veilige werkplek, in plaats van te sussen. Hoorde ik er ondanks mijn weigering mijn borsten te tonen en het ‘klikken’ daarover bij? Nee, daarin kreeg dat groepje hun zin. Maar achteraf ben ik daar blij om. Wie wil er nou in zo’n toxic omgeving passen? Marloes is 36 jaar en werkt als freelance copywriter. Op haar website schrijft ze ook blogs over verschillende onderwerpen. Wij willen Marloes bedanken voor haar openheid! Wil je ook jouw verhaal insturen via de website? Dat kan! Graag zelfs. Door het delen van jouw verhaal help je jezelf en een ander in het verwerkingsproces. Deel je verhaal hier.

Lokale overheden hebben veel invloed op het voorkomen van grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld. Daarom publiceerde Rutgers een 8-puntenplan voor betere preventie hiervan. De acht punten zijn: Breng het probleem in kaart Breng de juiste partijen samen Formuleer ambitieuze en haalbare doelen Bevorder aandacht voor respectvolle omgang in de ontwikkeling van jongeren Geef aandacht aan jongeren die risico lopen Ontwerp duidelijke en aansprekende publiekscampagnes Bevorder deskundigheid van professionals Veranker preventie seksuele grensoverschrijding in beleid Het lastige van preventie is dat de oorzaken van seksuele grensoverschrijving divers zijn: de oorsprong voor grensoverschrijdend gedrag kan individueel, sociaal, cultureel of structureel zijn. Een gemeentelijke aanpak is alleen alleen effectief als die inzet op meerdere strategieën en niveaus. Daarnaast is het belangrijk dat de aanpak zich focust op het voorkomen van ongewenst gedrag. Daarom is het belangrijk om met kinderen en jongeren in gesprek te gaan, vóórdat zij seksuele relaties aangaan. Ook is het belangrijk om jongens en mannen te betrekken. Door hen niet allen te zien als potentiële daders, maar ook als deel van de oplossing. Bron: Rutgers

Door Lene Vlassak Triggerwarning: confronterend en hard taalgebruik (rondom seksueel geweld) Elke eerste van de maand delen we op SafeHaven poëzie van onze ambassadeur Lene Vlassak. Zij schrijft vanuit haar eigen ervaring en gebruikt poëzie om dit te verwerken en anderen te helpen. Traag vernederde je me, brak me in twee. Al dan niet gedwee sloeg je de liefde uit mijn hart. Al smachtende betastend, willend en verlangend accepteerde je geen nee. Je zin al zoekend kreunend putte je, nam me, al schokkend en vloekend. Lene Vlassak is gespecialiseerd pedagogisch medewerker en een van de ambassadeurs van SafeHaven. Ze heeft helaas zelf ervaring met seksueel geweld en om de macht terug te nemen wil ze zich inzetten voor andere survivors. Ze werkt ook voor amnesty LTAY en schrijft maandelijks een gedicht voor SafeHaven.